Dagdromen

Ik heb altijd ideeën. Meestal te veel om uit te voeren. Als ik dingen maak, stel ik me graag iets voor dat onmogelijk lijkt. Dit houdt me gemotiveerd en geeft me veel plezier als ik het op de een of andere manier toch kan creëren. Als kind kon ik uren op mijn kamer zitten en van alles maken, zoals sieraden, tekeningen en collages. En dagdromen over gekke geënsceneerde foto's.

Grenzeloos

Nieuwsgierig en speels zijn is voor mij vanzelfsprekend. Meestal naar onbekende dingen. Ik heb een grote interesse in andere culturen en mensen. Ik vind het fascinerend om te zien dat mensen zoveel verschillen en toch zo op elkaar lijken. De eerste keer dat ik dit tegenkwam, was tijdens mijn lift avonturen en later tijdens een van mijn eerste residenties in het buitenland. Als ik creëer, zoek ik grenzen en limieten op. Wat is normaal? Wat gebeurt er als we deze ‘grens’ oversteken naar het ‘abnormale’? 

Met mijn fotoshoots heb ik een manier gevonden om een ​​aantal van deze zogenaamde ‘abnormale’ situaties te creëren. De creatie van mijn kunst kan alleen ​​in een veilige omgeving: zowel voor mij als kunstenares als voor mijn model. Gelukkig vertrouwen mensen mij snel. Ik kan goed luisteren en pik op hoe het met mensen gaat, ook zonder woorden. 

Blij?

Een van mijn stokpaardjes is om aan mensen te vragen of ze gelukkig zijn. Van deze vraag raken de meeste mensen in de war. Maar na even nadenken antwoordden 9 van de 10 van wel. Gelukkig! Het leukste? Alle mensen aan wie ik dit heb gevraagd, stelden mij vervolgens dezelfde vraag terug. Mijn antwoord is: een volmondig, JA, ik ben blij! 

(Ab)normaal

Tijdens mijn fotoshoots mag ik graag ‘abnormaal’ creëren. Dat is het mooiste geschenk dat de kunst mij heeft gegeven. Het is direct gekoppeld aan een groots ‘blij’ gevoel. Alles is mogelijk, zolang je het je kunt voorstellen! Ik ben er trots op dat ik volwassen kan zijn, maar de mentaliteit van een kind kan behouden en dit kan delen via mijn kunst. Ik kijk ook graag vanuit een ander perspectief naar de wereld. Ondersteboven. Letterlijk. Het doen van een handstand geeft je wel een andere kijk op je omgeving. Voor mij maakt het op zijn kop zetten van de wereld het gemakkelijker om te lachen om diezelfde gekke wereld. Je komt tot het besef dat deze echt niet zo serieus is als je zou denken. Want wanneer je blijft spelen, blijf je lachen. 

Liefs, Sophie